کاش« آلبر کامو» آن روز را می دید...!
امروز یکی ازطرحهای قدیمی ام را که در سال1355 با تکنیک هاشور عمودی! از چهره آلبر کامو (1960-1913) فیلسوف اگزیستانسیالیست ، هنرمند و نویسنده خوش قیافه و خوش عکس فرانسوی/ الجزایری اجرا کرده بودم، پیدا کردم و گفتم تا دیر نشده آن را منتشر و دین خود را به این فیلسوف آزاد اندیش و انسان‌گرا ادا کنم.
درست است که کامو نماد اندیشه ابزورد absurd و پوچی محسوب می شد اما کاملا برعکس، همیشه معتقد بود «حتا اگر زندگی پوچ و بی معنا هم باشد انسان، برای مقابله باپوچی و معنا بخشی به حیات، باید امیدوارانه مبارزه کند » به عبارتی خنده در کنار گریه معنا پیدا می کند و مبارزه در کنار پوچی. کامو ضمنا از ایدئولوژی های رایج چپ و راست بیزار بود و در آن سالها که همه روشنفکران ازجمله ژان پل سارتر طرفدار و مجذوب اتحاد شوروی سابق بودند، یک تنه جلوی سیاستهای استبدادی شوروی ایستاد و نوشت: اصل بر آزادی انسان است و انسان نباید برده ی هیچ ایدئولوژی خشنی به بهانه سیر کردن شکم باشد و یا همنوع خود را به بهانه دشمن عقیدتی بودن، بکشد.
کامو با آن نظریات غیر معمول و انتقادی اش در آن‌زمان، تنها ماند و اکثر روشنفکران به او پشت کردند و اورا متهم به ضد کمونیست، راست‌گرا، بورژوا و طرفدار سرمایه داری بودن کردند در صورتیکه او از طبقه کارگر برخاسته و کودکی فقیرانه ای در الجزایر گذرانده و مدتی عضو حزب کمونیست هم بود. متاسفانه او دو سال بعداز اینکه جایزه نوبل در ادبیات را به خاطر اشارات متعهدانه اش به مشکلات وجدان بشری، دریافت کرد درسال 1960در سانحه تصادف اتومبیل، جان خودرا از دست داد و در واقع با مرگ غیر منتظره اش، بر ابزورد و بی منطقی زندگی صحه گذاشت ولی کاش زنده می ماند و فروپاشی شوروی، اتوپیای روشنفکران چپ را در سال1991به چشم خود می‌دید. نظیر اینشتین که زنده نماند تا اثبات صحت پیش بینی اش در باره سیاهچاله هارا شاهد باشد. هرچند بعد از فروپاشی شوروی ، روشنفکران آزاده جهان ، به حقانیت اندیشه کامو پی بردند...فروپاشی شوروی در واقع فروپاشی سیستم استبداد و سانسور، ریاکاری ، رانت و فساد بود و خط پایانی بر اندیشه مبتنی بر تئوری توهم‌توطئه و توهم خودبرتر بینی.
و اکنون گرچه این اندیشه افراطی در جهان تقریبا فروپاشیده اما هنوز در داخل، برخی ذهن ها از رسوبات آن مصون نمانده اند و هنوز بر اساس همان تئوری نخ نمای توهم توطئه و‌برچسب زنی غیراخلاقی، به تحلیل های گمراه کننده ی ضد ملی مشغولند . اما آینده روشن است و اندیشه کامو‌که‌نمادی بود از مبارزه طلبی و آزادی‌خواهی اصیل بر اساس وجدان بشری و فلسفه پویای ضد پوچی و نه براساس ایدئولوژی های چپ و‌راست، بر معدود جریانهای رادیکال ضد آزادی، ضد پیشرفت و ضد ملی غلبه خواهد کرد...به امید آن روز در کنار آلبر کاموی همیشه به روز! #جوادعلیزاده
